Kort samengevat, daar waar de wetenschap stelt dat de lichtsnelheid een hele hoge snelheid is, daar beweer ik het tegenovergestelde. Ik stel en wil dus ook bewijzen dat licht ( fotonen) eigenlijk helemaal geen snelheid heeft. Ik zou aannemelijk willen maken dat de licht”snelheid” in feite het absolute nulpunt van tijd en beweging is. De lichtsnelheid die we meten is in feite onze eigen snelheid door de ruimte en tijd terwijl licht slechts achterblijft in de ruimte tijd van het verleden.
In de vorige bijdrage waren we gebleven bij deze reactie:
“Tweelingparadox: ééntje blijft thuis, de ander maakt een reis met hoge snelheid en blijkt bij terugkomst minder tijd te hebben meegemaakt. Conclusie RH: de ander ging juist langzamer.
Tsja, logica is ook maar alles. Misschien kun je dat nog een keer uitleggen, dat diegene die een reis met hoge snelheid maakte langzamer ging 
dfd”
En mijn reactie hierop is:
Je kunt niet bepalen of een reiziger die vanaf aarde vertrekt echt sneller of misschien wel trager dan de aarde reist. De eigen snelheid van de aarde is onbekend en altijd relatief t.o.v. een andere massa. Indien we nu een 3e waarnemer zouden introduceren die zowel de aardbewoner en de reiziger zou kunnen zien, dan zou hij letterlijk zien dat de aardse klok veel sneller liep dan die van de reiziger, of hij zou zien dat de reiziger zijn klok veel trager ging dan die van de aarde.
Als we dit voorbeeld even doortrekken tot in het extreme, dan zou de aardbewoner 10 jaar ouder kunnen worden terwijl de reiziger op zijn eigen klok slechts 1 seconde weg is geweest.
In vergelijking tot de reiziger draait de aarde in zijn ene seconde 10 keer rond de Zon en 3650 rond haar eigen as. De reiziger zou in zijn ene seconde nog niet eens een toilet kunnen bezoeken. T.o.v. de aardbewoners zou de reiziger er 10 jaar over doen om 1 keer in zijn handen te kunnen klappen.
Wie zou er nou sneller zijn voor een 3e waarnemer, de aarde of de ruimtereiziger?
Welkom op de grens van de realiteit.. 
Ik zal je belangrijkste denkfouten even aanstippen.
“De eigen snelheid van de aarde is onbekend”
Nee, je snapt nog steeds niet wat relativiteit inhoudt… De ‘eigen snelheid’ van de aarde BESTAAT NIET. Het is niet zo dat we hem nog niet weten, en dat we over 300 jaar met hele goede metingen de eigen snelheid misschien zouden kunnen bepalen, maar we weten dat het hele concept van ‘eigen snelheid’, oftewel absolute snelheid, gewoonweg niet bestaat! Snelheid is altijd ten opzichte van iets anders.
“Indien we nu een 3e waarnemer zouden introduceren die zowel de aardbewoner en de reiziger zou kunnen zien, dan zou hij letterlijk zien dat de aardse klok veel sneller liep dan die van de reiziger, of hij zou zien dat de reiziger zijn klok veel trager ging dan die van de aarde.”
Dat hoeft helemaal niet. Als de 3e waarnemer t.o.v. de reiziger een kleinere snelheid heeft dan t.o.v. de aardbewoner, dan zou hij letterlijk zien dat de aardse klok veel langzamer liep dan die van de reiziger.
Maar goed, jouw 3e waarnemer lijkt, afgaande op wat je later zegt, in hetzelfde intertiaalstelsel als de zon te staan.
“In vergelijking tot de reiziger draait de aarde in zijn ene seconde 10 keer rond de Zon en 3650 rond haar eigen as. De reiziger zou in zijn ene seconde nog niet eens een toilet kunnen bezoeken. T.o.v. de aardbewoners zou de reiziger er 10 jaar over doen om 1 keer in zijn handen te kunnen klappen.
Wie zou er nou sneller zijn voor een 3e waarnemer, de aarde of de ruimtereiziger?”
Voor de derde waarnemer die in hetzelfde intertiaalstelsel als de zon zit, gaan er 10 jaar voorbij. In die 10 jaar:
– Reist de aardbewoner 10 keer rond de zon. De aardbaan heeft een omtrek van zo’n 1000 miljoen kilometer, dus dat is 10.000.000.000 km.
– Reist de aardbewoner 3650 keer rond haar eigen as. Als hij dat op de evenaar doet, heeft dat een omtrek van zo’n 40.000 km, dus dat is zo’n 186.000.000 km.
– Vooruit, laat de aardbewoner ook nog eens 10 jaar lang in een auto zitten die 100 km/h rijdt. Dan zal hij in die 10 jaar 8.760.000 km afleggen.
Opgeteld reist de aardbewoner dus ruim 10.000.000.000 km.
In diezelfde 10 jaar gaat de reiziger met 99% van de lichtsnelheid. Hij legt dus zo’n 10 lichtjaar af, dat is ongeveer 100.000.000.000.000.
In dezelfde tijd heeft de reiziger dus 100.000 keer zoveel afstand afgelegd. Het lijkt me duidelijk: voor de derde waarnemer zal de reiziger dus sneller zijn.
Wist je dat je deze dingen zelf ook kan uitrekenen? Wat ga je nu met deze kennis doen? Ik gok op ontkennen/negeren, want er komt niet uit wat jij graag zou willen zien.
“Snelheid is altijd ten opzichte van iets anders.”
Dat klopt.
“Voor de derde waarnemer die in hetzelfde intertiaalstelsel als de zon zit, gaan er 10 jaar voorbij. In die 10 jaar:”
En als hij in het intertiaalstelsel zit van de reiziger? Ziet hij dan in 1 seconde de aarde 10 rond de Zon draaien?
Heb je nog een doel met deze vraag? Ik zie het doel niet, en ik ga geen doelloze vragen beantwoorden.
Als je de vraag kunt beantwoorden dan vertel ik je het doel daarna wel.
Doe even normaal joh. Ik heb al een uitgebreid antwoord gegeven op je eerste vraag. Je kunt erop vertrouwen dat ik je tweede vraag ook kan beantwoorden.
Welk doel heb je met die vragen?
“Kort samengevat, daar waar de wetenschap stelt dat de lichtsnelheid een hele hoge snelheid is, daar beweer ik het tegenovergestelde.”
Korte reactie:
Ten opzichte van mij gaat een foton met 300.000 km/s.
Ten opzichte van mij gaat een auto met 0.030 km/s
Ten opzichte van mij is de lichtsnelheid dus overduidelijk een hele hoge snelheid.
Waar zit mijn fout volgens jou???
Wat is jouw snelheid t.o.v. een foton?
Geen ontwijkende vragen stellen. Waar zit mijn fout volgens jou?
Ten opzichte van een foton ga jij met 300.000km/s.
Leuk.
Wat als iemand nou ‘ns met een snelheid van 150.000 km/s ten opzichte van jou op dat foton af stormt?
Jij kunt op Ekudos terecht voor je commentaar.
So what? Dan nog is 300.000 km/s (snelheid mij-foton) veel hoger dan 0.030 km/s (snelheid mij-auto).
We dwalen af, dit is de vraag waar het om draait.
In vergelijking tot de reiziger draait de aarde in zijn ene seconde 10 keer rond de Zon en 3650 rond haar eigen as. De reiziger zou in zijn ene seconde nog niet eens een toilet kunnen bezoeken. T.o.v. de aardbewoners zou de reiziger er 10 jaar over doen om 1 keer in zijn handen te kunnen klappen.
Wie zou er nou sneller zijn voor een 3e waarnemer, de aarde of de ruimtereiziger?
Nâh! Het antwoord is hierboven om 08:33 a.m. helemaal voor je uitgerekend en toch stel je weer precies dezelfde vraag!
Ach, waarom zou je ook niet, je doet al bijna tien jaar niet anders …
Tja, wat ik al eerder zei. Als het de wetenschap niet uitkomt dan zijn relatieve snelheden opeens absoluut.
Ja, je zei het wel, maar het was niet zo, het is nog steeds niet zo, en het is bovendien geen antwoord op mijn laatste opmerking.
Maar daar heb je nou eenmaal ook niks zinnigs meer op te zeggen, aangezien bij jou: ‘Ja, eh, sorry, ik had het fout’ niet minder dan karakterologische zelfmoord zou zijn.
Nee hoor, we kunnen in feite gewoon blijven bij het punt dat een “3e onafhankelijke waarnemer”, en al meet hij een half jaar op zijn klok, de reiziger en de aardbewoner ziet bewegen t.o.v. elkaar en ziet terugkeren bij elkaar.
Terwijl hij zelf een half jaar ouder wordt ziet hij de aarde 10 jaar ouder worden en de reiziger slechts een seconde. Als dit principe nu maar eens ondubbelzinnig duidelijk zou zijn, dat zou al heel wat zijn.
? Het is allemaal helemaal duidelijk hoor, en NSNH heeft zelfs de getalletjes al voor je ingevuld, en er komt nou eenmaal niet uit wat jij graag zou willen.
( Overigens wel sneeky om nu opeens waarnemer C een half jaar te laten doen over het experiment. Daarmee geef je aan dat je C nòg een andere route door de tijdruimte laat nemen dan A èn dan B, dus met één of andere snelheid en baan. Als je denkt dat je dáár de boel mee vereenvoudigt, kan ik je wel vertellen dat je het mis hebt.
Neem C nou gewoon lekker ergens hoog boven het zonnestelsel, zoals eerst, dan doet hij gewoon 10 jaar over het experiment en kloppen alle getalletjes van NSNH ).
Ik heb het niet mis, maar het is een feit dat ieder object een andere route door de tijdruimte heeft. Niemand zijn klok loopt dan ook exact gelijk, er bestaat zelfs een verschil tussen een voetganger en een fietser.
Het tijdsverloop watC meet doet niet eens ter zake. Ik wil enkel weten wat hij voor verschil ziet tussen A en B. En hij ziet A ( de aardbewoner) sneller verouderen dan B, de reiziger.
Ja, dûh, daar heb je C niet eens voor nodig, en daarom zat hij oorspronkelijk ook niet in het gedachte-experiment van de tweelingparadox! A en B treffen elkaar gewoon weer als B terugkeert en dan is A sneller verouderd dan B (als jij dat zo wilt noemen). Inderdaad, ook als er geen C bestaat.
Dus je zegt weer eens NIETS. Maarrr: jouw stelling was, dat A veel sneller ging dan B, gemeten door een waarnemer C. En dàt heeft NSNH gewoon weerlegd, lees maar na. En dáár geef je steeds maar geen antwoord op.
Tja, het is een hardnekkig misverstand dat de reiziger sneller gaat dan de aarde..:)
Stel dat C slechts op een beeldscherm naar A en B kan kijken. De afstand tussen Ac en Bc blijft gelijk omdat A en B in een cirkel om C draaien.
Wie van de 2 ziet hij sneller bewegen, A of B?
“Tja, het is een hardnekkig misverstand dat de reiziger sneller gaat dan de aarde..:)” ?
O, nou, volgens mij kun je dat ook niet zo stellen, dat is betekenisloos; het gaat erom dat die reiziger voor een waarnemer A (of C), veel sneller reist dan de aarde.
“Stel dat C slechts op een beeldscherm naar A en B kan kijken” ??! WAT KRIJGEN WE NOU WEER? Waarom zou hij dat doen en wat maakt het uit voor de uitkomst? En wie zijn Ac en Bc nou weer? Wonderlijk, wonderlijk, wonderlijk, dit allemaal.
Nâhja, het antwoord op je laatste vraag zal je niet verrassen: hij ziet B natuurlijk veel sneller bewegen, die ging immers op reis met 0,99c… Wat is dáár nou weer zo moeilijk aan?
Wel, ik zal het even verduidelijken.
A is de aardbewoner en B de reiziger.
C ziet A en B op een scherm tijdens “hun”( A reist net zo goed als B) reis welke uiteindelijk zal eindigen met een tijdsverschil tussen A en B.
We stellen even dat B zelf 10 seconde over zijn reis doet en dat A een jaar op hem moet wachten.
De aardbewoner loopt gedurende de afwezigheid van B rondjes met 1m/s.
De reiziger loopt gedurende zijn reis ook rondjes met 1 m/s.
Wie ziet C het snelst zijn rondjes lopen?
Please, blijf gewoon bij die 10 jaar en 1 seconde en laat die rondjesloperij achterwege, want zo worden we er al horendol genoeg van.
Wil jij dat C op een scherm kijkt en dat er dan een camera bij A op aarde en één bij B in zijn raket worden geïnstalleerd, ofzo? Met een draadloze verbinding met snelheid c?
Dat is een heel ander experiment.
Hij ziet dan voor beide snelheid 0.
A en B vliegen in een rondje rond C, da’s wel een belangrijk punt.
Tussen A en B ontstaat een tijdsverschil waarbij A 10 jaar ouder wordt en B slechts een seconde.
Laten we zeggen dat C gedunde 10 jaar naar de 2 camera’s kijkt bij A en B.
Hij ziet dan in 10 jaar tijd dat B een seconde ouder wordt. Hij ziet B dus nauwelijks bewegen. .
Dat zei ik toch, snelheid 0.
Je begrijpt me niet helemaal,
A en B lopen gedurende elkaars afwezigheid ( tijdens de reis van B ) rondjes op aarde en in het ruimteschip met 1m/s. Wie van de 2 ziet hij het snelst rondjes lopen?
Wat heeft dàt er in godsnaam mee te maken?!
Dit is gewoon een eenvoudige vraag,
C ziet A en B op 2 videoschermpjes waarin hij A 10 jaar ouder ziet worden en B slechts een seconde.
Hij ziet dan dat ze niet even snel “ouder” worden. Want op het moment dat A 10 jaar ouder is geworden, is B slechts een seconde ouder geworden.
Als waarnemer C op videoschermpjes gaat kijken wie de meeste afstand aflegt, dan is hij niet echt slim als hij vergeet mee te nemen dat de videocamera ook beweegt. Zeg dat C in een ruimteschip boven de zon zweeft.
Laten we ervan uitgaan dat waarnemer C niet oliedom is, en de beweging van de camera meeneemt. Als je het niet erg vind, verhoog ik de snelheid waarin A en C rondjes lopen van 1 m/s naar 100 km/h, want met die getallen had ik al eerder gerekend.
Op de camera van de aardbewoner is 10 jaar verlopen, waarin de aardbewoner 8.760.000 km heeft afgelegd.
Op de camera van de reiziger is 1 seconde verlopen, waarin de reiziger 28 meter heeft afgelegd.
De camera van de aardbewoner heeft in die 10 jaar 10.000.000.000 km afgelegd.
De camera van de reiziger heeft in die 10 jaar 100.000.000.000.000 km afgelegd.
Waarnemer C telt de getallen op, en vergelijkt ze. En warempel: de reiziger heeft veel meer kilometers afgelegd.
Op de camera van de aardbewoner is 10 jaar verlopen, waarin de aardbewoner 8.760.000 km heeft afgelegd.
Op de camera van de reiziger is 1 seconde verlopen, waarin de reiziger 28 meter heeft afgelegd.
Wie ziet persoon C het snelt bewegen op zijn videoschermpjes?
Persoon C ziet persoon A en persoon B allebei op zijn scherm met 1 m/s bewegen. Het filmpje van persoon A duurt 10 jaar, en dat van persoon B 1 seconde.
Maar wat maakt het uit wie persoon C het snelst ziet bewegen op zijn schermpjes? Dat was de vraag helemaal niet. Je vraag was: “Wie zou er nou sneller zijn voor een 3e waarnemer, de aarde of de ruimtereiziger?”
En dat is duidelijk de ruimtereiziger, zoals ik je nu al twee keer heb voorgerekend. Wat ga je met die informatie doen?
De paradox is moeilijk te begrijpen en ik heb eigenlijk maar 1 echt goede uitleg gezien. Een pagina in Wikipedia heeft in de kantlijn 1 plaatje waarop het goed wordt uitgelegd.
Stel je 2 mensen voor op een afstand van 3 meter. Allebij zullen ze van mening zijn dat de ander kleiner is. Hetzelfde gebeurt met de snelheid van de tijd. Als ze weer naar elkaar toe lopen zullen ze het toch weer met elkaar eens zijn. Hetzelfde gebeurt met de tijd.
Maar hoe kan het dat er dan toch een verschil in tijd is ontstaan?
Als ik 1 meter van je af sta en een stukje om mijn as draai zie ik jou 1 meter “verschuiven”. Als ik 10 meter van je af sta en ik doe hetzelfde dan zie ik je 10 meter verschuiven. Jij ziet mij in beide gevallen echter niet verschuiven. Terwijl onze onenigheid over onze omvang symetrisch is gebeurt hier iets dat niet symetrisch is.
Hetzelfd gebeurt in de ruimtetijd. Daar is het “draaien” echter “van snelheid veranderen”. En de invloed van dat van snelheid veranderen op de klok is groter naarmate je verder van elkaar af staat.
Als je vraagt; “wie van de 2 beweegt” kan niemand daar een uitspraak over doen. Als je vraagt “Wie van de 2 versneld” dan heeft de 1 de versnelling gevoeld en de ander niet. Daar is dus wel een verschil.
Dank voor je uitleg. Het probleem wat zich hier voordoet is dat we niet weten of er een absolute snelheid is waarmee we door de ruimtetijd gaan. We kunnen er wel redelijk zeker van zijn dat we ook in beweging zijn als we stilzitten op een stoel. De aarde staat immers niet stil en beweegt door het universum.
De persoon die denkt te versnellen kan dus eigenlijk net zo goed vertragen.
Als je tegenover elkaar zit in een rijdende trein die een constante snelheid heeft ervaar je dat ook als stilstand.
Als de trein dan plotseling heel hard remt zou één persoon kunnen zeggen dat de trein juist heel snel optrekt.
Mijn inziens zou je heel hard moeten afremmen in de ruimtetijd om de licht”snelheid” te bereiken. Het kost oneindig veel energie om een massa in absolute rust te brengen in de ruimtetijd. Voor een foton is dat geen enkel probleem. Fotonen/licht is in feite een spoor van energie wat massa achter zich laat in de ruimtetijd.
Het verschil tussen denken te versnellen, daadwerkelijk versnellen en vertragen heeft aanleiding gegeven tot de Algemene relativiteits theorie.
Als ik op aarde stil sta voelt het alsof ik constant naar boven versnel. Als ik in vrije val uit een vliegtuig spring voelt het alsof ik stil sta. Er is dus een equivalent tussen versnellen of in een zwaartekracht zitten.
Het verschil tussen versnellen en vertragen doet er niet toe. Dat is gewoon welke kant je op dat moment op kijkt; in de richting van de trein of tegen de richting van de trein in.
Hier kan je in het plaatje in de rechterkantlijn zien wat er echt gebeurt:
http://en.wikipedia.org/wiki/Twin_paradox
De partij die niet versneld behoud de zelfde definitie van “gelijktijdigheid”. De partij die versneld veranderd van definitie van “gelijktijdigheid”.
Verder zit ik ook met een paar paradoxale problemen maar is dit geen echte paradox als je snapt wat er gebeurt … Maar er is op grote schaal bijvoorbeeld wel een snelheid 0 te definieren; dat is de snelheid waarmee je evenveel dingen naar links als naar rechts ziet bewegen. Degene die jij het snelst naar rechts ziet bewegen kan niet ook weer iets zien dat tenopzichte van hem naar rechts beweegt.
Een vraagje …
Ik ben het het helemaal met je eens dat de werkelijkheid die nu door de natuurkunde omschreven wordt onvolledig is. De twin paradox is helaas geen paradox en ik kan er als ex natuurkundige nog een heleboel ontkrachten maar het wereldbeeld is nu nog absoluut onvolledig.
Heb je een antwoord op onderstaande problemen?
1) De relartiviteitstheorie en inzichten maken dat er geen centrum van het universum is en geen uniek punt aangewezen kan worden maar geeft aanleiding tot een bigbang ( uniek punt ) en zoals je in het blog opmerkte gaat de energie van zaken voor iets dat met de lichtsnelheid beweegt naar oneindig. Je kan daaruit aantonen dat er een unieke snelheid 0 bestaat. Als dat niet zo zou zijn zou de energie van het universum vanuit elke waarnemer oneindig zijn. Waar komen die 2 unieke punten vandaan als er zonder God of externe referentie ( en ik geloof niet in een God ) geen absoluut referentie frame kan zijn?
2) Je kan met veel experimenten het superpositie beginsel in de quantum mechanica aantonen. Als waarnemer ben je een onderdeel van het systeem. Dat leid automatisch tot de “manny world interpretation”. Voor meerdere deeltjes confergeert het naar 1 enkele oplossing ( dat stelt wetenschappers gerust ) maar we kunnen en doen het uitvergroten van het gedrag van een enkel deeltje in een experiment. Daardoor moeten we zelf een superpositie worden. Toch is het wereldbeeld waarin er miljoenen andere levenslopen zijn en de toestand waar ik hier nu dit doe gelijkwaardig is aan de toestand waarin ik dit nu niet doe belaggelijk. Dan is er een optimalere werkelijkheid waarin ik nu mormoon ben en met 25 vrouwen in bed lig. Waarom zit ik dan niet in die werkelijkheid?
3) Je stelt; “De grens van het universum is de keuze tussen datgene wat u wel of niet zult doen”. Ik ga er vanuit dat een model van het universum alles moet bevatten en dus ook de basis van deze keuze. Ik verkies te vermelden dat er iets als bewustzijn is dat “waarnemend” is omdat ik dit ervaar. Doordat ik dit opschijf is dat wat ervaart actief; een systeem heeft buiten het feit dat ik ervan overtuigd ben dat dit zo is echter geen zinvolle rede dit op te schrijven. Er is buiten het gevoelsmatige argument dat een universum dat zichzelf niet ervaart volledig zinloos is binnen de wetenschappelijke modellen absoluut geen oorzaak waar dit ervaren vandaan zou moeten komen.
Zo zit ik met een heleboel hele vervelende vragen.
Ik ben een paar dagen geleden dit blog begonnen; http://dewerkelijkheid.blogspot.nl/
Ik hoop dat mensen daar zinvolle opmerkingen plaatsen die tot antwoorden leiden. Zo kwam ik ook op jou blog. Tot nu toe is de status echter dat ik door de wetenschap werdt ingehaald. Mijn wereldbeeld klopte maar de informatie om dat te ondersteunen was niet gepubliceert. Daaruit concludeerde ik dat de wetenschap geen bewijzen voor mijn wereldbeeld had gevonden. De werkelijkheid bleek te zijn dat ze de bewijzen 5 jaar hadden achtergehouden. Erg handig.
1) 1) De relativiteitstheorie en inzichten maken dat er geen centrum van het universum is en geen uniek punt aangewezen kan worden maar geeft aanleiding tot een bigbang ( uniek punt ) en zoals je in het blog opmerkte gaat de energie van zaken voor iets dat met de lichtsnelheid beweegt naar oneindig. Je kan daaruit aantonen dat er een unieke snelheid 0 bestaat. Als dat niet zo zou zijn zou de energie van het universum vanuit elke waarnemer oneindig zijn. Waar komen die 2 unieke punten vandaan als er zonder God of externe referentie ( en ik geloof niet in een God ) geen absoluut referentie frame kan zijn?
Ik denk dat ieder punt in feite het centrum van het universum is, ik zie dat als stippen op een bal waarbij iedere stip zichzelf kan beschouwen als het middelpunt op het oppervlak van de bal. Waar de big bang ontstond is een lastige vraag. Je zou de big bang kunnen zien als het moment waarop deze bal werd opgeblazen. Maar waar de bal toen precies lag valt niet te bepalen. De vraag waar de big bang begon is net zoiets als de vraag “waar is het universum”?
2) Je kan met veel experimenten het superpositie beginsel in de quantum mechanica aantonen. Als waarnemer ben je een onderdeel van het systeem. Dat leid automatisch tot de “manny world interpretation”. Voor meerdere deeltjes convergeert het naar 1 enkele oplossing ( dat stelt wetenschappers gerust ) maar we kunnen en doen het uitvergroten van het gedrag van een enkel deeltje in een experiment. Daardoor moeten we zelf een superpositie worden. Toch is het wereldbeeld waarin er miljoenen andere levenslopen zijn en de toestand waar ik hier nu dit doe gelijkwaardig is aan de toestand waarin ik dit nu niet doe belachelijk. Dan is er een optimalere werkelijkheid waarin ik nu mormoon ben en met 25 vrouwen in bed lig. Waarom zit ik dan niet in die werkelijkheid?
In feite creëer je door je eigen keuzes ook je eigen werkelijkheid. Er lopen meerdere werkelijkheden tegelijk dwars door elkaar. En op dit moment delen wij als het ware een stukje van onze werkelijkheid met elkaar door te communiceren..Die mormoon met 25 vrouwen is er ook, en je kunt kiezen voor die werkelijkheid. Maar dan moet je eerst met die andere werkelijkheid gaan communiceren..:)
3) Je stelt; “De grens van het universum is de keuze tussen datgene wat u wel of niet zult doen”. Ik ga er vanuit dat een model van het universum alles moet bevatten en dus ook de basis van deze keuze. Ik verkies te vermelden dat er iets als bewustzijn is dat “waarnemend” is omdat ik dit ervaar. Doordat ik dit opschijf is dat wat ervaart actief; een systeem heeft buiten het feit dat ik ervan overtuigd ben dat dit zo is echter geen zinvolle rede dit op te schrijven. Er is buiten het gevoelsmatige argument dat een universum dat zichzelf niet ervaart volledig zinloos is binnen de wetenschappelijke modellen absoluut geen oorzaak waar dit ervaren vandaan zou moeten komen.
Mijn idee of theorie is dat de uiterste grens van het universum het absolute heden is. En dat er voor iedere seconde die wij tellen een gelijke hoeveelheid ruimte bij komt. Tijd en ruimte nemen gelijktijdig toe synchroon met je eigen snelheid.
De basis van de keuzes is er ook, maar dat wil niet zeggen dat iedere optie ook werkelijkheid zal worden. Opties genoeg, maar altijd maar 1 keuze tegelijk..:)
En dat het universum zichzelf ervaart is denk ik niet middels de huidige wetenschappelijke methodes aan te tonen. Ik denk dat een andere wijze van kijken naar het universum dit echter wel zichtbaar kan maken. Ik kan daar niet heel veel over zeggen zonder dat dat zweverig gaat klinken. En hoewel men mij misschien ziet als een zweverig type ben ik dat totaal niet. Wel ervaar ik de werkelijkheid op een iets andere manier, en niet eens zo schokkend, middels het uitgangspunt dat wij verder gaan in de tijd daar waar licht achterblijft.
En ik ga zeker een kijkje op je blog nemen en hoop dat je nog veel lastige vragen hebt..:) Vooruitgang begint bij twijfel, en ik ben van mening dat er best wel eens getwijfeld mag worden aan de “snelheid” van licht. Het zou natuurlijk nogal een omslag zijn indien ik mijn theorie kon bewijzen. Maar waarom zou je het niet proberen om een bestaande theorie 180 graden te draaien?