Als u vandaag op het strand bent of waar dan ook dan zou u voor de aardigheid eens op een andere wijze naar uw omgeving kunnen leren kijken. Het is erg warm dus wellicht wilt u straks een duik nemen in het water of loopt u even naar een kiosk om een verfrissend ijsje of biertje te halen. Terwijl u deze handelingen verricht bewijst u telkens weer het grote ongelijk van de natuurkunde aangaande de snelheid van licht. Feitelijk is de aanname dat licht een snelheid heeft niet het foutje van Einstein, het idee dat licht een snelheid zou hebben is al een paar eeuwen geleden aangenomen.
Ik noem het echter het foutje van Einstein, maar dat doe ik meer omdat er geen enkele discussie meer blijkt te bestaan over de axioma’s die Einstein gebruikte in zijn relativiteitstheorie. Misschien weet u het ook helemaal niet dat de lichtsnelheid van 300.000km/s een axioma is, maar eigenlijk nooit echt bewezen. En ik zal u dan even uitleggen hoe u met uw voetjes in het zand kunt leren zien waarom de lichtsnelheid een axioma is en dat het waanzin is om van de snelheid van licht te spreken. Dat dit erg eenvoudig is, daar moet ik u wellicht even voor waarschuwen, want de mens heeft de neiging om oplossingen vooral te zoeken in complexiteit en niet in haar pure eenvoud.
Als u straks over het strand loopt dan laat u voetstappen achter in het zand, en des te sneller u loopt des te sneller blijven die voetstappen achter in het zand. Maar het is natuurlijk onzin om te zeggen dat die achtergebleven voetstappen een snelheid hebben. Terwijl u beweegt laat u voetstappen achter, de achtergebleven voetstappen hebben geen snelheid. Nog mooier wordt het als u de definitie probeert te geven van een achtergebleven voetstap in het zand. Een voetstap in het zand is nou juist zichtbaar door de afwezigheid van zand op de plaats waar u uw voet had geplaatst. Een stap in het zand is zichtbaar doordat er op die plaatst eigenlijk niets te zien is. Grappig eigenlijk, de kuiltjes in het zand waar dus geen zand is bestaan voornamelijk doordat het zand op die plaatsen ontbreekt. Een voetstap is eigenlijk zichtbaar door de afwezigheid van het zichtbare.
De volgende stap is dat we naar fotonen of licht leren kijken op dezelfde wijze als dat we naar voetstappen kunnen kijken. Fotonen laten ons iets zien wat geweest is, licht is een spoor van vervlogen beelden die eerder gebeurd zijn maar die wij op een iets later tijdstip te zien krijgen. We kijken dan ook eigenlijk altijd in het verleden. We zien als het ware de kuiltjes in het zand waarvan we ook weten dat er daar op een eerder moment in de ruimte en tijd ook iets of iemand geweest is.
De kuiltjes in het zand zijn sporen uit het verleden waarbij wij zelf “terwijl we over het strand lopen” nieuwe kuiltjes achterlaten. En iedere stap die we zetten creëert een stukje ruimte in het zand waarbij die ruimte een spoor vormt van verleden tijd. Sporen in het zand zijn letterlijk stukjes ruimte en tijd uit het verleden. En ach, als de wetenschap nou eens op deze eenvoudige wijze naar licht zou kijken waarbij iedere fotonen een stapje in het zand is terwijl wij als massa telkens maar nieuwe stapjes zetten, hoe lastig is het dan nog om te begrijpen dat licht slechts een spoor is van alles wat geweest is terwijl wij als massa zijnde telkens de nieuwe stapjes zetten.
Uw eigen bestaan in het hier ( plaatst) en nu ( tijd), daar is de absolute grens van het universum. Licht blijft achter in het verleden daar waar wij verder gaan. En het is onzin om te spreken van de snelheid van voetsporen in het zand, en net zo groot is de onzin om te spreken van de snelheid van licht. Licht heeft geen snelheid, licht is wat was terwijl wij verder gaan.
Welkom op de grens van de realiteit.. 
Nou dit is wel het ULTIEME bewijs tegen Einstein (not)
is dit een grap of een stapel denkfouten (zie o.a. “Een stap in het zand is zichtbaar doordat er op die plaatst eigenlijk niets te zien is” en het expres (?) vergeten dat je gewoon een contour van je voet ziet)
De sporen in het zand hebben overduidelijk een snelheid.
Als jouw analogie is dat licht is als de sporen in het zand, dan laat jouw analogie zien dat licht ook een snelheid heeft.
Misschien kun je de titel van dit bericht beter aanpassen naar “Met je voetjes op het strand bewijs je het ongelijk van Rudolfhendriques”.
Nee, dit is geen grap. Een contour in het zand is zichtbaar door de afwezigheid van zand,
En sporen hebben geen snelheid, ik weet niet hoe daar nou weer bijkomt NSNH?
Maar misschien moet je beginnen bij de basis en kijken wat er gebeurd als je met je karretje door het zand rijdt, de sporen die het karretje achterlaat in het zand bewegen niet, terwijl het karretje wel beweegt en sporen trekt.
Misschien moet ik erbij vermelden dat de natuur/universum in metaforen tot je spreekt, maar dan moet je wel willen luisteren..:)
Natuurlijk hebben de sporen een snelheid, dat is toch logisch?
T.o.v. iemand die lui op het strand ligt, is die snelheid 0 km/h. T.o.v. iemand die een stevige standwandeling aan het maken is, is die snelheid 5 km/h. T.o.v. iemand die er in een vliegtuig overheenvliegt is die snelheid 800 km/h.
Heb jij een reden om te denken dat sporen geen snelheid zouden hebben? Ik kan namelijk met de beste wil van de wereld niet ontdekken waarom jij meent dat sporen geen snelheid hebben.
Als het een beetje meezit staan alle sporen stil t.o.v. elkaar. Dat lijkt me vrij logisch, toch?
Ja, dat is logisch. Erg vreemd dat je dit moet vragen.
Terug naar mijn vraag: heb jij een reden om te denken dat sporen geen snelheid hebben?
Ja hoor, sporen blijven daar achter waar iets anders verder gaat.
Waarom is dat een reden om te denken dat een spoor geen snelheid heeft???
Een spoor op het strand heeft dezelfde snelheid als het strand. Dus een spoor op het strand heeft een snelheid.
Mijn redenatie lijkt me helder. De jouwe totaal niet.
Je weet niet wat een metafoor is?
Zucht. Wat snap je nou niet aan mijn redenatie? Jij geeft geen redenatie, dus kan ik daar moeilijk een fout in aanwijzen.